1. Η αγία Μαρίνα

 

Η αγία Μαρίνα ήταν ένα μικρό κοριτσάκι, που αγάπησε με όλη τη δύναμη της καρδιάς της τον Χριστό. Γεννήθηκε το 270 μ.Χ. σε μια μεγάλη πόλη της Μ. Ασίας, την Αντιόχεια, όταν αυτοκράτορας στη Ρώμη ήταν ο Κλαύδιος Καίσαρας.

Τον πατέρας της τον έλεγαν Αιδέσιο και ήταν ιερέας των ειδώλων. Μητέρα δεν γνώρισε, γιατί πέθανε λίγες μέρες μετά τη γέννηση της. Μια καλή και ενάρετη γυναίκα, που ήταν κρυφή Χριστιανή, είδε το ορφανό μωρό και το λυπήθηκε. Για να μη πεθάνει από ασιτία, το πήρε, με την άδεια του πατέρα της, στο σπίτι της, για να το θηλάσει και να το μεγαλώσει. Το αγάπησε σαν δικό της μωρό, γι’ αυτό και το μεγάλωσε μαζί με τα παιδιά της με πολλή στοργή. Και η Μαρίνα, όμως, αγάπησε αυτή τη γυναίκα σαν δική της μανούλα.

Μεγαλώνοντας η Μαρίνα κοντά στην υπέροχη αυτή παραμάνα, έγινε μια πολύ γλυκιά, συνετή, ταπεινή και ευγενική κοπέλα. Από τη θετή της μανούλα διδάχτηκε την αληθινή πίστη στον Χριστό και την υπέροχη διδασκαλία της αγάπης, την οποία προσπαθούσε με πολλή προσοχή να εφαρμόζει.

Ήταν πολύ όμορφη και σεμνή. Ήταν ένας  επίγειος άγγελος, που έπαιρνε πολλή αγάπη από τον ουράνιο Θεό Πατέρα της και μετά την σκορπούσε απλόχερα σε όλο τον κόσμο! Αγαπούσε όλους τους ανθρώπους, αλλά πιο πολύ τους φτωχούς, τους αρρώστους, τις χήρες και τα ορφανά. Απ’ όπου κι αν περνούσε,  σκορπούσε το άρωμα της αγάπης και της καλοσύνης, γι’ αυτό και όλοι την αγαπούσαν σαν δικό τους παιδί.

Ομολογεί την πίστη και την

αγάπη της στο Χριστό

Τα χρόνια πέρασαν γρήγορα και η Μαρίνα έγινε  δεκαπέντε χρονών κοπέλα. Ο ειδωλολάτρης πατέρας της αποφάσισε τότε να γιορτάσει τα γενέθλια της κόρης του με θρησκευτικές τελετές και θυσίες στους ψεύτικους θεούς, και ειδικά στη θεά Αφροδίτη, στο ναό της οποίας ήταν ο ίδιος ιερέας.

Η Μαρίνα κατάλαβε ότι είχε έρθει η ώρα να ομολογήσει μπροστά σε όλο τον κόσμο την πίστη και την αγάπη της στον Ιησού Χριστό και, αν χρειαστεί, να υποστεί για χάρη Του τα πρώτα μαρτύρια. Έτσι, όταν την διέταξε ο πατέρας της να θυμιάσει στο βωμό της θεάς Αφροδίτης, για να την ευχαριστήσει που έγινε μεγάλη και όμορφη κοπέλα, αυτή αρνήθηκε κατηγορηματικά. 

Με θάρρος ομολόγησε την πίστη και την αγάπη της στον ένα αληθινό Θεό και Κύριο μας Ιησού Χριστό.

Ο πατέρας της δεν μπόρεσε τότε να συγκρατήσει τον θυμό και την οργή του. Σαν μαινόμενος ταύρος όρμησε κατά πάνω της για να της κάνει κακό. Ευτυχώς, κάποιοι κατάφεραν να την απομακρύνουν από τα χέρια του και να την κρύψουν.

Ένας χρόνος σχεδόν κύλισε ήσυχα για την Μαρίνα. Με πίστη ακόμα πιο δυνατή και με διάθεση ιεραποστολική, περνούσε τις μέρες της με προσευχή και με έργα αγάπης. Χωρίς φόβο μιλούσε παντού για τον αγαπημένο της Ιησού και την υπέροχη χριστιανική διδασκαλία της αγάπης. Πλήθος ήταν οι ειδωλολάτρες εκείνοι, που εγκατέλειπαν  τα είδωλα και πίστευαν στον ένα αληθινό Θεό.

Μια μέρα, όμως, εκεί που περπατούσε ανέμελη στο δρόμο, την είδε ο διοικητής της περιοχής εκείνης, ο Ολύβριος. Τόσο πολύ θαμπώθηκε από την ομορφιά της,  που αποφάσισε να την κάνει γυναίκα του.

Δυσαρεστήθηκε όμως όταν έμαθε από τον πατέρα της, πως είχε γίνει χριστιανή και ότι είχε αφιερωθεί στην αγάπη του Χριστού. Έτσι προσπάθησε στην αρχή να την πείσει με γλυκά λόγια να αρνηθεί τον Χριστό και να δεχτεί την πρόταση του. Μετά, για να την φοβερίσει, την απείλησε με πολλά και μεγάλα βασανιστήρια. Γρήγορα, όμως, διαπίστωσε τη σταθερή αγάπη της Μαρίνας στο Χριστό, γι’ αυτό  και διέταξε να ξεκινήσουν αμέσως τα μαρτύρια της.

Στην αρχή την χτύπησαν με ραβδιά, που είχαν πάνω τους ρόζους, για να κάνουν τον πόνο από τα χτυπήματα ακόμα πιο δυνατό. Μετά την κρέμασαν από τα μαλλιά πάνω σ’ ένα δέντρο και με μυτερά σιδερένια νύχια, έσχιζαν το τρυφερό της σώμα. Το νεανικό κορμί της αγίας Μαρίνας γέμισε αμέσως πληγές. Οι σάρκες της σκίστηκαν και το αίμα έτρεχε άφθονο από το αγνό κορμί της. Ο πόνος ήταν αβάσταχτος.

Με ηρωική υπομονή παρακαλεί στην προσευχή της η Μαρίνα τον αγαπημένο της Ιησού να την βοηθήσει, για να αντέξει ως το τέλος.

Μετά τα φοβερά αυτά βασανιστήρια την πέταξαν σαν σκυλί σε μια φριχτή φυλακή, για να πεθάνει εκεί αβοήθητη.

Η Μαρίνα, παρά τους φριχτούς πόνους που είχε σε όλο της το σώμα, γονατίζει και προσεύχεται στον αγαπημένο της Ιησού. Τον παρακαλεί να συγχωρέσει όλους αυτούς που την βασάνισαν και να τους φωτίσει  για να γνωρίσουν και αυτοί τον ένα αληθινό Θεό.

Κτυπά με σφυρί τον σατανά

Ο σατανάς, αφού δεν μπόρεσε μέσα από τόσα βασανιστήρια να την κάνει να φοβηθεί, αποφάσισε να την τρομάξει ο ίδιος.

Αρχικά εμφανίστηκε σαν τρομερός δράκος, που ήθελε να την καταπιεί. Η Μαρίνα, όμως, ατάραχη, συνέχισε την προσευχή της. Ο δαίμονας πήρε τότε άλλη τρομακτική μορφή. Παρουσιάστηκε με δυο μεγάλα κέρατα στο κεφάλι και όρμησε κατά πάνω της για να την τρυπήσει με τα κέρατα του. Η αγία Μαρίνα, χωρίς να φοβηθεί καθόλου, τον έπιασε από τα κέρατα και με ένα σφυρί, που βρήκε σε μια άκρη της φυλακής, άρχισε να τον κτυπά στο κεφάλι. Ο σατανάς ανίκανος να αντιδράσει ή να φύγει, δεχόταν τα χτυπήματά της με γοερές κραυγές πόνου και φόβου. Όσο τον χτυπούσε η Μαρίνα, τόσο αυτός κόνταινε και μίκραινε, μέχρι που έγινε μια σταλιά και εξαφανίστηκε, αφήνοντας πίσω του τρομερές κραυγές ήττας και μια φοβερή δυσοσμία. 

Η Μαρίνα είχε καταφέρει, με τη δύναμη και τη βοήθεια του Θεού, να πληγώσει και να ταπεινώσει τον καταραμένο δαίμονα.

Μετά  τον θρίαμβο αυτό της αγίας μας, ένα λαμπερό ουράνιο φως άστραψε σε όλη τη σκοτεινή φυλακή και ένας πελώριος φωτεινός Σταυρός εμφανίστηκε μπροστά της. Πάνω από το Σταυρό πετούσε ένα κάτασπρο περιστέρι. Όλες οι πληγές της θεραπεύτηκαν, οι πόνοι σταμάτησαν και το πρόσωπο της άστραψε σαν τον ήλιο.

Έτσι την βρήκαν οι στρατιώτες, την άλλη μέρα όταν πήγαν να την βγάλουν από τη φυλακή και να την φέρουν ξανά μπροστά στο δικαστήριο. Όλος ο κόσμος κοιτούσε με θαυμασμό την αγία μας και την θαυματουργική θεραπεία της.

Πολλοί άρχισαν να πιστεύουν στο Χριστό και να εγκαταλείπουν τα είδωλα. Αυτό, όμως, έκανε τον Ολύβριο να θυμώσει ακόμα πιο πολύ και να διατάξει καινούρια μαρτύρια.

Λάμπει σαν τον ήλιο

Την κρέμασαν γυμνή πάνω σ’ ένα δένδρο και άρχισαν να καίνε με αναμμένες λαμπάδες όλο της το κορμί, προκαλώντας της ανυπόφορους πόνους. Μετά την έριξαν σε ένα  πελώριο καζάνι, μέσα στο οποίο κόχλαζε νερό. Τότε έγινε μεγάλος σεισμός και ένας πελώριος φωτεινός Σταυρός σχηματίστηκε πάνω από το καζάνι, ενώ ένα κατάλευκο περιστέρι εμφανίστηκε να κρατά στο ράμφος του ένα πανέμορφο στεφάνι και να το βάζει πάνω στο κεφάλι της Μαρίνας. Τότε είδε όλος ο κόσμος την αγία μας να σηκώνεται από το καζάνι, λουσμένη στο φως και να λάμπει το πρόσωπο της περισσότερο και από τον ήλιο!

Δεκαπέντε χιλιάδες μάρτυρες

Βλέποντας όλα αυτά τα θαυμαστά γεγονότα, πάνω από δεκαπέντε χιλιάδες ειδωλολάτρες πίστεψαν εκείνη την ημέρα στον αληθινό Θεό και ομολόγησαν με θάρρος την χριστιανική τους πίστη. Όλοι τους σφαγιάστηκαν μέσα σε λίγες μέρες για την αγάπη τους στον Χριστό, κερδίζοντας έτσι μια θέση στο ουράνιο βασίλειο του Θεού!

Ο Ολύβριος φοβήθηκε πως, όσο θα ήταν ζωντανή η Μαρίνα, θα γίνονταν στην πόλη όλοι Χριστιανοί, γι’ αυτό και αποφάσισε να την σκοτώσει. Διέταξε τον δήμιο να την πάρει στον τόπο της εκτέλεσης και  να την αποκεφαλίσει.

Την ώρα που η Μαρίνα προσευχόταν για τελευταία φορά, έγινε μεγάλος σεισμός. Ο δήμιος τρομοκρατήθηκε και έπεσε από τα χέρια του το ξίφος. Η αγία μας έδωσε θάρρος στο δήμιο, ώστε να πάρει ξανά το ξίφος στα χέρια του και να εκτελέσει την εντολή που έλαβε. Με θλίψη υπάκουσε ο δήμιος στην εντολή της δούλης του Θεού.

Η Μαρίνα σήκωσε για τελευταία φορά το κεφάλι της ψηλά στον ουρανό. Εκεί στεκόταν ανάμεσα σε χιλιάδες αγγέλους ο βασιλιάς της καρδιάς της, Ιησούς. Του χαμογέλασε τρυφερά και ψέλλισε γλυκά:

«Ιησού μου, σε αγαπώ...».

Το ξίφος του δήμιου έπεσε τότε με δύναμη στον λαιμό της νεαρής μάρτυρας και μια δυνατή ευωδία από κρίνα απλώθηκε παντού.

Η Μαρίνα μόλις είχε τελειώσει ηρωικά και γενναία την επίγεια ζωή της. Τώρα, όμως, άρχιζε γι’ αυτήν η παντοτινή χαρά και ευτυχία στο ουράνιο βασίλειο του πολυαγαπημένου της Ιησού!

Ήταν 17 Ιουλίου του 286 μ.Χ. και η πανέμορφη νεαρή Μαρίνα ήταν μόλις 16 χρονών!

Εκτύπωση φυλλαδίου:  ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΝΑ PDF